Pasty kontaktronowe stanowią obecnie uznany i zarazem bardzo ważny element wypełniający tzw. martwe przestrzenie i objętości procesowe w sposób ewidentny obniżające ogólną sprawność kolektorów próżniowych oraz układów opartych na bezpośredniej transmisji energii termicznej. Pod terminem „pasty kontaktronowe” kryją się półpłynne i plastyczne stałe masy wypełniające, spełniające kryteria substancji przewodnikowych, których obecność na linii źródło energii – odbiornik energii nie wpływa znacząco na straty wynikające z parametrów drogi transportu tej formy energii. Pastami kontraktonowymi mogą być substancje polidyspersyjne o współczynniku przewodnictwa cieplnego (λ) powyżej granicznej wartości 60 W•m-1•K-1.